Cat People

Έχω ξεκινήσει από εχθές να γράφω κάτι για την επικαιρότητα.

Έχω γράψει και έχω διαγράψει τρεις-τέσσερις φορές το ποστ.

Γιατί, ειλικρινά, φείδομαι λέξεων.

Ένα νέο παιδί, υποτίθεται η βελτιωμένη έκδοση μίας προηγούμενης (απαρχαιωμένης?) γενεάς, που μεγάλωσε μέσα στην εξέλιξη, την τεχνολογία, τη δωρεάν γνώση μέσα από αυτή (ακόμα κι αν δεν πήγε μία μέρα στο σχολείο), ένας νέος άνδρας που έπρεπε(?) να γνωρίζει πώς να (συμπερι)φέρεται στον κόσμο, σε μία κυρία. Αυτό το παιδί, δελέασε και κλώτσησε μία γάτα, από ύψος, στη θάλασσα… Δεν βρέθηκε στον δρόμο του, και καθώς ήταν νευριασμένος και θολωμένος κλώτσησε ένα ζωντανό που βρέθηκε μπροστά του. Το δελέασε. Και όχι μόνον αυτό: το ανέβασε, λέει, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ως στόρυ…

Αυτό που με πικραίνει περισσότερο, είναι ότι λέει μαζί του ήταν και ένα νέο κορίτσι – πρωταθλήτρια σε κάτι(?) – η οποία ακούγεται να γελά… Για φαντάσου… Μία νέα γυναίκα, που η φύση την έχει προικίσει με κάτι που ονομάζεται ενσυναίσθηση, διότι την έχει δομήσει έτσι ούτως ώστε να γίνει μητέρα, και να καταλαβαίνει πότε κάτι κακό μπορεί να συμβαίνει με το/στο παιδί της (από την κούνια του, μέχρι τον τάφο της), να γελά και να μην μπαίνει μπροστά ξαφνιασμένη να φωνάξει “τι κάνεις εκεί;!”.

Το βίντεο δεν το είδα.

Εγώ δεν μπορώ πια στη θέαση κακοποιημένων γατών. Έχω περάσει τόσους θανάτους τόσων μικρών που προσπάθησα παίρνοντάς τα από τα σκουπίδια που τα είχαν πετάξει ή μέσα σε πάρκα να τα κρατήσω στη ζωή, που μου είναι αδύνατον πλέον να δω ακόμα και μία φωτογραφία, ένα βίντεο, ακόμα κι αν είναι μία ιστορία με χάπυ-εντ.

Είδα όμως ένα άλλο.
Όταν έγινε γνωστή η πράξη του, ανέβασε ένα βίντεο, στο οποίο όχι μόνο δε ζητά συγγνώμη, αλλά ωρύεται πως δεν έκανε τίποτε, πως είναι φιλόζωος, πως σιτίζει δέκα γάτες στην αυλή, και δε θυμάμαι τι άλλο ανάλογο. Εκείνο που θυμάμαι, ωστόσο, είναι το λεξιλόγιό του και η εκφορά τού λόγου του: ακόμα και τίποτα να μην είχε γίνει, ακούγοντάς τον και βλέποντάς τον, καταλάβαινες ότι αυτός ο άνθρωπος έχει μέσα του μίσος(?), οργή(?), κακία(?), θυμό(?), δεν ξέρω. Από την Ελληνική γλώσσα, την πιο πλούσια και εννοιολογικά σημαίνουσα γλώσσα στον κόσμο, νέο παιδί, πως κάνεις αυτή την επιλογή των λέξεων; Τι τρόπος είναι αυτός που επιλέγεις να εκφραστείς σε ένα οπτικοακουστικό μέσον; Ένα νέο παιδί. Ένα νεαρό αγόρι.

Αγαπητοί.

Μην περιμένετε να εκλείψουν αυτές οι συμπεριφορές. Το θέμα μας δεν είναι μήτε οι σκύλοι μήτε οι γάτες. Το θέμα μας πάντοτε θα είναι ο άνθρωπος. Από εκείνον ξεκινούν και τελειώνουν όλα. Όταν δεν έχεις ίχνος τής πιο στοιχειώδους ευπρεπούς συμπεριφοράς, να μπορείς να αρθρώσεις έναν λόγο που να σε τιμά και να σε χαρακτηρίζει ως πολιτισμένη προσωπικότητα, να περιμένετε και τον κακοποιητή να λέει είχα πιει μπύρες και την κλώτσησα, και τον βιαστή φορούσε τακούνια και την βίασα, και τον δολοφόνο ήταν άλλη ομάδα και τον μαχαίρωσα. Όταν μπορείς να πεις/κάνεις κάτι με δέκα διαφορετικούς τρόπους, τον έναν καλύτερο από τον άλλον, και επιλέγεις τον χείριστο, μην ελπίζετε σε πολλά.

Διότι το να φροντίζεις τις γάτες, δεν σε κάνει φιλόζωο.

Και εάν είσαι φιλόζωος, δεν σημαίνει πως είσαι και καλός άνθρωπος.

Η απόδειξη είναι η συμπεριφορά σου.

Και ο λόγος σου. Κυρίως αυτός.

#Aidipsos